Niesforne dzieciaki

with Brak komentarzy

Ale to już było…

Mam wrażenie, że o „niegrzecznych”, czytaj niesfornych dzieciakach było już wszystko (no może przesadzam, ale było tego wiele)…. Wybrałam dla Was metody, które działają u rodzin zastępczych, z którymi współpracuję, u dzieci nadpobudliwych, lękowych i kontrolujących. Jestem otwarta na tzw. konstruktywną krytykę, feedback, info z czym się zgadzacie, a z czym kompletnie nie. Dajcie znać czy te metody u Was zadziałały, pozwoli mi to poszerzyć, ewentualnie zmodyfikować asortyment 🙂 Czas zacząć i przejść do konkretów.

Lęk i kontrola

Dzieci bardzo lękliwe (z różnego powodu – czy to niestabilnej sytuacji rodzinnej czy z powodu „nadwrażliwego” układu nerwowego, doświadczające straty, częstych i nagłych zmian, wychowywane w rodzinach zastępczych czy adopcyjnych) przejawiają tendencję do nadmiernej kontroli. Kontrolują innych ludzi i otoczenie, są jakby w stanie ciągłego napięcia i pobudzenia. Próbują sobie z tym radzić właśnie przez nadmierną kontrolę, czasem wycofanie i nieśmiałość, płaczliwość, lęk separacyjny (poczucie, że gdy matka zniknie z oczu już nigdy nie wróci), czasem zachowują się agresywnie.

Nadmierny poziom lęku i stresu u dzieci zmienia ich mózg,  dosłownie powoduje jego uszkodzenia (czy odwracalne, nie wiem), na pewno trudno odwracalne i powodujące skutki długoterminowe, czasem na całe życie (poczytaj o zespole PTSD). Dziecko nadmiernie lękowe nie potrafi się uczyć, źle znosi zmiany, ma objawy dysocjacji (inaczej rozszczepienia, dosłownie jakby oddzielało się od swojego ciała), czasem przejawia nadmierną  brawurę. Jego emocje i całe życie są rozregulowane.

Lęk separacyjny

U małych dzieci i niemowląt pojawia się (czasem niestety nie zanika) lęk separacyjny. Jest on również obserwowany u osób z depresją. Dziecko obawia się, że kiedy straci opiekuna z oczu on już nigdy nie wróci. Lęk separacyjny objawia się płaczem, histerią, moczeniem, czasem agresywnością, biegunkami, bólem brzucha, czyli w zasadzie wszystkimi objawami lęku. Od tego, jak przebiegła separacja z rodzicami, w tym np. pierwsze dni w przedszkolu, może zależeć dalsze życie człowieka. Kiedy 5 – latek nadmiernie protestuje przed rozstaniem z rodzicami należy się zastanowić czy aby nasza separacja z dzieckiem przebiegła prawidłowo.

Poniżej przedstawię kilka metod pracy/kontaktu z dzieckiem lękowym, kontrolującym i nadpobudliwym, tak aby ulgi doznało nie tylko dziecko, ale także przeciążony rodzic.

Techniki wyciszania dziecka

1) Wyobrażanie sobie dobrego zakończenia:

Odegraj z dzieckiem scenkę z wymarzonym / pozytywnym zakończeniem trudnej dla niego sytuacji, pozwoli to dziecku odzyskać poczucie kontroli.

2) Komiks:

Narysujcie wspólny komiks, przyklejcie obrazki. Pokaż dziecku co się wydarzy następnego dnia, pozwoli mu to „uwierzyć”, że będziesz obecny w jego życiu nawet wtedy kiedy Cię nie widzi.

3) Zmiana tematu:

Zmień temat rozmowy, zapytaj: „Jest ci za gorąco? Czujesz ten zapach? Jesteś głodny? Chcesz się napić?” czy „Jak sobie radzi wasza drużyna?”

4) Relaks:

Dociśnij ramiona dziecka w dół, masuj jego plecki, oddychajcie wspólnie głęboko. Pomóż mu w ten sposób odzyskać spokój w ciele. Możesz okryć go kocem, kiedy jest pobudzone, wystraszone.

5) Okazanie adekwatnego do wydarzenia poziomu emocji:

Naucz dziecko pokazywania rękami poziomu jego lęku czy strachu, pokaż jaki powinien być adekwatny w tej sytuacji poziom emocji.

6) Szybkie przewijanie (pilot):

Pobaw się z dzieckiem w ten sposób, że naciskacie przycisk „szybkiego przewijania” na pilocie, tak żeby dotrzeć (i wyobrazić sobie) dobre rozwiązanie sytuacji.

7) Zmiana biegów:

Odegrajcie scenkę z „redukowaniem biegu”, do tego dodajcie wolniejszy oddech, spokojną muzykę i mowę wewnętrzną („Dasz radę”, „Będzie dobrze”, „Poradzę sobie”). Możesz powiedzieć do dziecka „Igor zmień bieg, zwolnij / przyspiesz”.

8) Desensytyzacja:

Kiedy dziecko ma wciąż problem z separacją od opiekuna, matka może odegrać scenkę wychodzenia z domu, żeby „wrzucić”/ „odebrać” list ze skrzynki. To taka symulacja bezpiecznego rozstania i sposób na  poradzenie sobie z lękiem separacyjnym. Dziecko w tym czasie obserwuje matkę z okna. Matka wychodzi do momentu, aż dziecko będzie spokojne po jej powrocie. Oczywiście wcześniej tłumaczymy dziecku po co, na jak długo wychodzi.

Techniki pracy z dzieckiem kontrolującym

1) Zlecanie dodatkowych zajęć:

Dziecko ma do wykonania dodatkowe zajęcia (np. ścielenie łóżka siostry) w zamian za jakieś niestosowne zachowanie (np. uderzenie siostry). Czynność ma wykonać przed „przyjemnościami” (deser, książka, TV etc). Jeśli tego nie robi siedzi w miejscu, gdzie jest obserwowany i nic-nie-robi. Dzieci mają kłopot z nudą, zazwyczaj nie wytrzymują długo i biorą się za robotę.

2) Grzywna/mandat:

Dla dzieci tzw. „dusigroszy”. Mandat np. 5 zł za przewinienie lub niewykonanie zadania Achat C-Lettre Pilules en Ligne sans Ordonnance , mama zbiera te pieniądze i ostentacyjnie wydaje na własne drobne przyjemności. Można też płacić grzywnę osobom poszkodowanym.

3) Status „pracownika” vs statut „dobrej córki”:

Nadaj dziecku statut „pracownika”, którego zadaniem jest posprzątanie np. 2 pokoi. Statut nadaje się na nie dłużej niż 1 dzień.

4) Wspólny czas:

Nie za karę. Powiedz, zachęć: „Masz dziś zły dzień, chcę żebyś został ze mną dopóki nie poczujesz się lepiej”

5) Przełożenie przez kolana:

Połóż dziecko brzuszkiem na swoich kolanach, możesz lekko przytrzymać jego nogi i plecki. Daj mu 5 minut na uspokojenie się (dziecko powinno być spokojne przez 30 sekund). Kiedy się uspokoi powiedz: „Dobrze że już ze mną nie wojujesz”. Można zlecić dodatkowe zadanie za poświęcony dziecku czas na jego uspokojenie. Jeśli napad trwa dłużej niż 15 min. potrzebna jest pomoc specjalisty.

6) Zabawa w posłuszeństwo:

Zabawa w 5-minutowe sesje, gdy dziecko wykonuje polecenia rodziców, w zamian dostaje pełną uwagę, śmiech, radość, spokój.

7) Scenki symulujące daną sytuację

Pozwoli to dziecku zyskać kontrolę i oswoić się z daną sytuacją. Pokaż pozytywne i konstruktywne rozwiązanie.

Pamiętaj, dziecko często zaczyna kontrolować wtedy, gdy ma być odseparowane od rodzica (przed snem, pójściem do przedszkola, wyjściem matki do sklepu). Zastanów się, co wyzwoliło takie zachowanie u dziecka. Daj mu wsparcie, wzmocnij jego zaufanie do siebie i Ciebie.

Techniki pracy z dzieckiem nadpobudliwym

1) Fotografia:

Daj dziecku do noszenia ze sobą Twoją lub rodzinną fotografię. Naucz stosowania „autopocieszaczy” w stylu „Mama po mnie przyjdzie”  z równoczesnym patrzeniem na zdjęcie.

2) Oderwanie od nadmiaru bodźców:

Zrób dziecku przerwę zanim ono wybuchnie.

3) Kaptur i okulary p/słoneczne:

Pozwól mu nałożyć bluzę z kapturem i okulary p/słoneczne, kiedy jest narażone na nadmiar bodźców i zaczyna nie kontrolować swojego zachowania.

4) Zapach:

Daj dziecku swoją poszewkę na jego poduszkę. Pokrop swoimi perfumami jego nadgarstek, pozwól na spanie w swojej piżamie.

5) Zdjęcie rodziny przy łóżku dziecka:

Zostaw Wasze rodzinne zdjęcie przy łóżku dziecka.

6) Pochwała:

Stosunek pochwał do nagan powinien wynosić 7:1 na rzecz pochwały, Potrafisz to zrobić i zauważyć 7 pozytywnych zachowań dziecka?

7) Holding:

Przytul, kiedy dziecko jest pobudzone, niesforne, niegrzeczne. Ono nie umie kontrolować i nazywać swoich emocji, czasem takie przytrzymanie jest bardzo pomocne.

SPRÓBUJ – ZASTOSUJ – DAJ ZNAĆ INNYM JAK POSZŁO

Get Free Email Updates!

Signup now and receive an email once I publish new content.

I agree to have my personal information transfered to MailChimp ( more information )

I will never give away, trade or sell your email address. You can unsubscribe at any time.

Follow Sylwia Wilk:

Psycholog, psychoterapeutka, pasjonatka ludzi i drugiego człowieka.

Leave a Reply